پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

مشرفیت و سایه اندازی همواره مورد بحث مهندسان ناظر، طراحان معماری، شهرداری، کارشناسان رسمی دادگستری با صلاحیت شهرسازی، دیوان عدالت اداری، مالکین و سازندگان است. مشرفیت یعنی اینکه، پنجره خانه شخصی به خانه همسایه اشراف داشته و داخل خانه قابل دیدن باشد. سایه اندازی یعنی اینکه، به دلیل بلند مرتبه سازی همسایه، ساختمان شما از نور مستقیم خورشید محروم است. در صورت عدم رعایت قوانین مشرفیت و سایه اندازی ساختمان همسایه، سازنده نخواهد توانست تاییدیه کمیسیون ماده ۱۰۰ شهرداری را گرفته و برای اخذ پایان کار ساختمان اقدام نماید. حتی اگر بتواند به نحوی تاییدیه آن را دریافت کنید ساختمان همسایه می‌تواند طرح دعوا کرده و حکم اجرا یا تخریب قسمت‌های مزاحم را دریافت نماید. در چنین شرایطی گواهی پایان کار ماخوذه از شهرداری حتی با وجود صدور سند رسمی باطل می‌گردد و می‌بایست پس از رفع تخلف، نسبت به اخذ مجدد آن اقدام نمود. سوال اینجاست که چرا از ابتدا و بواسطه حضور مهندسین ناظر و بحث بازرسی دوره‌ای به این مهم توجه نمی‌شود. چرا اطلاعات لازم برای عقد تفاهم نامه و تعهد دو طرفه حتی با پیش فرض فروش چند دسته ساختمان به افراد دیگر، توسط شهرداری‌ها و از طریق رسانه‌های عمومی، اطلاع رسانی نمی‌شود؟

سال‌هاست که جای شاکی و متشاکی در نظام ظالمانه بین‌المللی عوض شده است، اما در مورد جمهوری اسلامی ایران، نظام استکبار از همان ابتدای انقلاب اسلامی تمام توان خود را به کار بست تا با نسبت دادن اتهامات واهی و بی‌اساس، مردم ایران را طبق روال گذشته تحقیر و به زعم خودش نظام اسلامی را تحت فشار قرار دهد.

حتما شما هم بار‌ها اعلام آمادگی مسئولین محترم برای انجام یک کار یا اجرای یک طرح مشخص و ایضا جمله «فلان کار باید انجام یا فلان مشکل باید برطرف شود» را از زبان این بزرگواران در سطوح و بخش‌های مختلف شنیده‌اید، در واقع طی چند سال اخیر، این واژه‌ها و واژگان مشابه آن به قدری مورد استفاده قرار گرفته و تکرار شده‌اند.

حتماً شما هم تابه‌حال چنین جملاتی را بارها شنیده‌اید؛ «با افتخار اعلام می‌کنیم که با عقد این قرارداد، زمینه برای ورود فلان تکنولوژی به کشور فراهم شد» و یا «در قرارداد جدید، شرکت خارجی مجری پروژه موظف است، دانش فنی ساخت را نیز به متخصصین ایرانی انتقال دهد، به این ترتیب ایران اسلامی در جمع چند کشور دارنده این فن‌آوری قرار خواهد گرفت».

در پی فرمان اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی، مبنی بر ضرورت به آتش کشیدن و امحاء کالای قاچاق در ملاء عام و در انظار عمومی مردم، این سؤل در ذهن بسیاری از افراد جامعه مطرح شده که اگرچه قاچاق کالا به کشور عملی غیرقانونی و غیراخلاقی است، اما چرا باید کالایی را که در قبال خروج مقدار قابل توجهی سرمایه، به کشور وارد شده، منهدم کرد؟ در بند پنجم متن حاضر آمده ، کالاهایی مانند عینک آفتابی از جمله کالاهایی هستند که در صورت کشف، اگر غیرضروری و تجملاتی تشخیص داده شوند، سرنوشتی به جز امحاء و آتش زدن ندارند.

هر یک از دیگر کشورهای جهان برای گام نهادن در مسیر توسعه و پیشرفت، یک نقطه آغاز داشته اند و نیاز به تلاش ما برای دستیابی کشور به پیشرفتی همچون کشورهای پیشرفته، در کنار وجود مدیریت قوی و کارآمد دولتی وجود دارد.